Hoe kinderen zichzelf kunnen terugvinden:

Miguel en Elien zijn sinds 4 oktober 2010 hun papa kwijt. Iedere keer dat ik deze kinderen zie, merk ik dat ze zichzelf niet zijn. Elien is het petekindje van mijn vriend. Vanuit mijn opleiding als leerkracht, maar vooral voor mezelf wil ik zo graag een manier vinden dat deze kinderen weer kunnen genieten. Ik merk aan hun reacties dat ze vaak hun papa missen, dat ze erover willen vertellen. Miguel is vaak iemand die zegt: ik kan dat niet. Hij laat dan zijn hoofdje hangen. Ik wil graag proberen hun van zichzelf laten genieten, van hun kunnen, dat ze ergens wat kunnen verzamelen waardoor ze merken: Aha, dit ben ik! Dit kan ik! Dit is van mij!

Mijn leerwens:
Een manier zoeken om Elien en Miguel (2 kleuters van 4 en 6) weer goed te laten voelen nadat papa gestorven is. Maar rekening houdend dat er later in mijn klas ook nog kinderen kunnen zijn die zich emotioneel niet zo goed voelen.

Actie:
Een gesprek voeren met een zorgleerkracht op school.
Via informatie van deze zorgleerkracht kijken naar: tv.klasse > reeksen > Proeftuin > Trots zijn doet geen zeer

Ik begin dit filmpje te kijken:
Wat zie ik:
Een eigen doos! Hierin zitten dingen die van zichzelf zijn en waarover zij kunnen en willen praten.

Redenering in mijn hoofd:
Dit is zeker en vast een middel dat ik kan uitproberen.

Actie:
Kim en ik halen de kinderen, we zorgen voor een leuke namiddag: we gaan naar een speeltuin, eten een pannenkoek en gaan weer naar huis. In de auto wordt er ook over papa gesproken. Mijn papa is in de hemel. Die kan niet meer met ons spelen. Dat is niet eerlijk. Je kan dan wel voorstellen hoe pijnlijk dit is. Maar anderzijds kunnen we hun op dit moment ook wel warm krijgen om iets voor papa te maken. De kinderen willen graag tekenen, ze tekenen hun beleving van de dag. Trots zegt Elien, die is voor mijn papa. Maar ik kan de tekening niet geven! En nu, Ann? Ja en nu... Vanuit het gesprek met de zorgleerkracht en hetgeen ik zag op TV klasse dacht ik, misschien kunnen we ook nog een verzameldoos maken. Hierin steken we alles waarover we fier zijn. Of wat een speciale betekenis heeft. En dit zo gezegd, zo gedaan. De dozen werden versierd en hierin legden beide kinderen hun tekening.

Ik gaf hun mee dat dit misschien wel hun schatkist kon worden, of hun doos waarin ze alles kunnen steken waar ze fier op zijn, wat gaat om gevoelens, dingen die ze aan papa willen geven...

Wanneer we de kinderen terug tot bij oma brachten, lieten ze deze doos meteen zien. Kijk oma, we hebben bij Ann die doos gemaakt. Mijn schatkist! Er zit een tekening in voor papa,.... Ik merkte dat deze doos toch wat resultaat had. Misschien is dit een manier om hun verdriet wat weg te werken, of hun ‘eigen kunnen’ in te verzamelen. Ik kon aan Elien merken dat ze hier fier op was om Miguel zeker maar niet te vergeten want hij was er ook weg van. Ik moest even op mezelf denken toen ik 6 jaar was en zelf een juwelendoosje kreeg met een dansende ballerina....

Deze doos kan heel wat betekenis krijgen. De kinderen kunnen er van alles in verzamelen. Zo leren ze selecteren wat belangrijk is voor hun, er over praten, hun eigen kunnen waarderen, leren fier zijn op zichzelf, vergelijken: wat zit er in jou doos, dit zit in mijn...

Een doos kan veel betekenis brengen naar gevoelens (gevoelensdoos), of naar resultaat: dit kan ik al, dit is belangrijk voor mij... Een leerdoos.

Mijn leerresultaat:
- Een kind kan op zijn eigen manier dingen selecteren en bewaren naar gelang wat het voor hun betekent.
- Ze vertellen graag wat er inzit en tonen dit ook graag.
- Ook andere personen kunnen de inhoud van de doos bekijken en bewonderen.
- Wat bij Miguel en Elien me sterk opvalt is met wat ze bezig zijn (een tekening voor papa, of een boze tekening, een tekening van Miguel en Elien, Ann en Kim: dingen die voor hun belangrijk en betekenis hebben.
- Miguel en Elien vergelijken hun doos met elkaar, zo leren ze elkaar beter kennen maar ook zichzelf. Dit is ook goed om in de klas met de kleuters te doen.
- Zoals in het filmpje terug te zien is, je kan op allerlei manieren omgaan met zo’n doos, de kleuters de doos laten meenemen naar huis en er wat instoppen, maar ze evengoed een voorwerp/tekening.. mee nemen naar de klas en het is de klas vertellen.

Leerplandoelen:
Basisattitudes:
0.4 Kinderen leven waardengericht, dit betekent dat ze hun waarnemingen, ervaringen en handelingen toetsen aan waarden als genegenheid, goedheid, respect, eerlijkheid... maar ook dat hun verontwaardiging uiten telkens ze worden geconfronteerd met een infreuk op één of meer van die waarden.
0.8 Kinderen ontwikkelen tot autonome leerders, dit betekent dat ze zelf kunnen initiatief nemen, creatief zijn, dat ze zelf manieren zoeken om zich te uiten.

Mens en medemens:
4.1 Kinderen ontwikkelen een gedifferentieerd beeld van zichzelf, dat houdt in dat ze ervaren, vaststellen en uiten welke mogelijkheden en beperkingen zijzelf hebben, maar ook dat ze kunnen inschatten welke taken ze aankunnen en met welke taken ze moeilijkheden hebben.

4.2 Kinderen ontwikkelen vertrouwen in eigen mogelijkheden, dat betekent dat ze ook in zichzelf en in hun kunnen mogen geloven en dat ze in hun mogelijkheden verder ontwikkelen.

Mens en zingeving:
2.5 Kinderen zien in dat elke mens ‘iemand’ is, ‘iets betekent’ en op de een of andere wijze blijft voortleven in de herinnering van anderen, dat houdt in dat ze ervaren en uiten dat anderen de herinnering aan (overleden) personen levendig houden door gesprekken, afbeeldingen, koestering van hun materiële of geestelijke nalatenschap,... Ze ervaren, stellen vast en uiten dat de herinnering aan mensen levendig blijf door wat ze nalieten aan objecten, realisaties, ideeën,...

2.6 Kinderen worden zich bewust van hun eigen levensverhaal en van de samenhang ervan met andere levensverhalen, dat houdt in dat ze vragen en bedenkingen durven en kunnen uiten bij zowel zeer prettige als zeer pijnlijke momenten in hun leven of dat van anderen.

Expressie:
Kinderen houden rekening met verschillende schoonheidsaspecten als ze zelf iets maken of uitdrukken, dat betekent dat ze voor zichzelf nagaan met wat ze tewerk gaan en op welke wijze.