Een prachtig moment: het wormenhotel in volle grond!

Paardenprocessie: Hakendover...

Vandaag gingen we naar de paardenprocessie van Hakendover. Door het massaal optreden van bezoekers, konden we niet anders dan een hele lange wandeling te maken. Dit heeft ons goed gedaan. Mijn vriend en ik samen met Gilles, Siemon en Yarno. Vandaag waren het echt drie flinke jongens, hoor! Gilles: 3-jaar, heeft heel flink gewandeld. Plots merkte ik op dat wanneer ik een stap zette, hij er 2 nodig had om me te volgen. Zonder één kik te laten, kwamen we op het veld. Het wachten op de paardenkoers, gaf Siemon een andere indruk. We stonden namelijk op een afgemaaid maïs-veld. Door de regen van de afgelopen dagen, kan je je wel voorstellen wat een pap het op sommige plaatsen was.

Siemons ogen vielen op wormen. Kijk, Ann, wat hier in de aarde ligt. Een hele lange worm! Hij bekeek de worm heel aandachtig, volgde hem een stukje om te kijken waar naar hij toe zou gaan. Ik stuurde Siemon een beetje:
Is het een sportieve worm?
Wat zie je aan de worm?
Hoe kruipt hij verder?
Zou de worm een huisje hebben? ...

Elke vraag werd een nieuwe prikkel voor Siemon. Maar ook voor zijn broers Gilles en Yarno. Zelfs een meisje (ik schat haar 3 jaar) werd benieuwd. Zij kwam ook kijken naar de worm. Kijk, zei ze tegen haar mama. Maar haar mama was meer bezig met het al dan niet vuil worden van haar kleertjes, dan met haar meisjes' nieuwsgierigheid.

Ik kon het niet laten om toch ook dat meisje wat mee te geven. Dus de vraagjes die ik aan Siemon gesteld had, herhaalde ik voor dit meisje. Ik ben Lotte, zei ze plots. Lotte was nieuwsgierig, maar teruggetrokken. Ze wees naar de worm, maar zag het niet meteen zitten om deze worm te pakken. Siemon had daar helemaal geen probleem mee. Daarom dat ik vroeg: Lotte, Siemon zal de worm pakken, wil jij dan wel eens met je vingertje aan de worm komen? En ja hoor, dit hielp al. Wat later had zij haar durf gevonden en nam ze de worm zelfstandig vast. Gilles en Yarno lieten het zo, zij pakten de worm zelf niet vast. Ik weet dat Gilles weinig in contact komt met ervaringsgerichte ontdekkingen, waardoor hij heel wat mist in het ontdekken uit dingen vanuit de natuur etc. Hij is vlug bang voor dieren, o.a. voor enkele honden en ook de paarden die wij vandaag zagen, ging hij een flinke stap achteruit en weende erbij. Toch merk ik dat wanneer Gilles en ik de worm samen pakten, hij er wel interesse had.

De vreugde van Siemon kon niet meer stuk. Ann, zie 3 wormen, neen 4 wormen en een babyworm,..

Ik vroeg aan Siemon of het misschien een sportkamp voor wormen was, want ik zag vele gaatjes in de grond. Volgens Siemon wel hoor, want in die gaatjes is een gangetje en zo gaan deze wormen hun bedje in...

En nog beter: Toen de beestjes moesten rusten, ging Siemon het wormpje helpen, althans dat dacht hij. Hij duwde het beestje was dieper de grond in, dan kon hij vlugger zijn holletje in.

Nog een opmerking betreffende die beestjes: de beestjes lieten een slijmspoor achter, dit gingen we volgende keer eens opsporen in een boekje.

Thuisgekomen: opzoekwerk: slijmsporen van wormen, we hebben dit samen bekeken, en Siemons leervraag was wel beantwoord...

Regenworm:

Voedsel
Wormen eten organisch materiaal zoals half vergane blaadjes, zaden, hele kleine beestjes die je bijna niet kunt zien en resten van allerlei dieren die ze tegenkomen. De uitwerpselen die de wormen achterlaten is luchtig en is zeer voedzaam voor de planten. De grond wordt er beter van structuur van; kruimelig en goed luchtig.

Waar leven ze?
Wormen leven en werken het liefst in het duister. Tot aan het grondwater is hun werkterrein. Ze maken soms wel gangen van 2 meter diep. Het meeste voedsel is in de bovenlaag van de bodem te vinden, dus is het logisch dat je ze daar meestal kunt vinden. In de winter er in droge tijden trekken ze dieper weg in de grond.

Vijanden
Wordt het de worm te nat, dan kruipt hij zijn gang uit en waagt zich even bovenin of zelfs boven de grond. Merels en lijsters staan de wormen dan al op te wachten. In noodgevallen scheiden ze een vochtige kleefstof uit en pakken zich met aarde in tegen uitdrogen.

Bijzonderheden
De regenworm bezit zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsorganen, maar kan zichzelf niet bevruchten. Er zijn wel 1800 verschillende soorten regenwormen en ze zijn familie van de bloedzuigers en de, in zee levende, zeepier.

Voortplanting
De regenworm plant zich voort door middel van het zadel. Deze verdikking, die je duidelijk kan zien, is het geslachtsorgaan van de regenworm. Dit zadel scheidt slijm af waarin de eitjes worden gelegd. Het maakt niet uit of de regenworm een mannetje of een vrouwtje tegenkomt om te paren. Ze zijn tweeslachtig of hermafrodiet. De regenworm is dus tegelijkertijd mannetje en vrouwtje. De regenwormen bevruchten elkaar. Het zadel zal nu de rest doen. Na twee weken komen de wormen uit het zadel gekropen en boren zich een weg in de grond. Het slijm gebruikt de regenworm ook bij het graven van zijn gangen. Wanneer het slijm aan de aarde wordt toegevoegd, zullen de gangen niet instorten.

Een prachtig moment: het wormenhotel in volle grond!

Mijn explorerende grondhouding:
Ik stel vast dat:
Mijn explorerende grondhouding zelf startte naar aanleiding van de prikkels van Siemon. Ik zag de wormen wel kruipen in de aarde, had Siemon er op gewezen, maar wilde eigenlijk vanuit Siemon zelf de interesse horen om er dan op verder te gaan.

Leerwens:
- Ik zou zelf wat meer willen ontdekken van de natuur. Ik moet daarvoor op zoek gaan naar: Wat wil ik weten? Wat willen kinderen weten? Wat is nuttig? Waar let ik op?
- Mezelf spontaan meer vragen stellen over natuurbeestjes, vanwaar komen ze? Met welke reden? Wat is interessant aan zo'n beestje?
- Ik moet leren selecteren welke nuttige info is.
- Leren zelf dingen tegemoet gaan en niet in functies van prikkels van kinderen of tenzij het een hulpmiddel is er meer uithalen.

Actieplan:
- Ik ga zelf op zoek naar wormen en doe hetzelfde nog eens opnieuw: bekijken, bestuderen, breder kijken naar...
- Voor mij is het misschien een hulpmiddel dat kleuters prikkels geven om verder te exploreren, ik ga voortaan een boekje aanleggen, met daarin de interesses van kleuters om zelf mijn explorerende grondhouding te verdiepen.
- Ik ga de kleuters of kinderen vanuit de familie observeren, en daar waar zij exploreren, probeer ik spontaan mee te doen.

Wat kan ik vandaag al beter?
Leren interesses zien van kinderen. Maar zelf ook prikkels willen geven. Ik vond van mezelf dat ik Siemon en Gilles al best info kon bezorgen, maar weet dat ik nog een heel leerspoor moet ondergaan. Ik vond het positief van mezelf dat ik deze jongens zo gestuurd heb om te leren ontdekken.

Zelf moet ik meer dingen gaan ontdekken, opsporen, zoeken om mijn explorerende grondhouding nog meer op te wekken.